"Bir Hikâye: “Onlardan Öğreneceğimiz Çok Şey Var”
Amerika, Seattle’da her sene Özürlüler Özel Olimpiyatları düzenlenir. 1976 yılında da A.B.D. Seattle Özel Olimpiyatları’nda, 9 zihinsel ve bedensel özürlü 100 metre koşusu için başlama çizgisine dizildiler. İçlerinde özel bastonu ile neredeyse normal yürüyüş hızında bile yürüyemeyen katılımcılar vardı.
Başlangıç işareti alışık olunduğu üzere silah atışı ile yapılmamış ve bir piyanonun tuşuna basılmak suretiyle yarış başlamıştı. Başlama işareti verildiğinde hepsi birlikte hamle yaptılar. Bu da alışık olunduğu gibi hızlı bir başlangıç değildi. Ama hepsi yüzlerindeki gülümseme ile yarışı kazanmak, en azından bitirmek istiyordu.
Yarışa başlar başlamaz içlerinden genç bir delikanlı tökezleyip yere düştü ve canı yandığı için ağlamaya başladı. Diğer 8 kişi genç delikanlının ağlamasını duydular. Yavaşladılar ve geriye baktılar. Sonra hepsi birden yönlerini değiştirdiler ve geriye döndüler. Genç delikanlının yanına geldiler. İçlerinden Down sendromlu bir kız eğilip genç delikanlıyı yanağından öptü ve:
“Bu, onun daha iyi olmasını sağlamaya yardım eder.”
Sonra, hepsi kol kola girdi ve bitiş çizgisine kadar birlikte yürüdü. Stadyumdaki herkes ayağa kalkıp dakikalarca, dakikalarca onları alkışladı. Orada bu olaya tanık olan insanlar hala bu öyküyü anlatır. Neden? Çünkü şu tek gerçeği bilmekteyiz: bu hayatta önemli olan şey, kendimiz için kazanmaktan çok daha ötede olan bir şeydir. Bu hayatta önemli olan, yavaşlamak ve rotamızı değiştirmek anlamına gelse bile diğer engellilerin de kazanması için yardım etmek ve mutlu olmaktır.
Bu proje ile insanların, zihinsel engele sahip olan çocuklar ve bireyler için aynı duyguları ve dilekleri geliştirebilmesini ve ötesinde onlara yardım edecek kişilerin uzmanlıklarını ilerletmeyi hedefliyoruz.